Wnorowscy z Wnor

Wnorowscy z Wnor

Jakiś czas temu zgłosiło się do mnie małżeństwo z Warszawy noszące nazwisko Wnorowski z tym że oboje nosili nazwisko Wnorowski z domu. Poszukiwania genealogiczne jak się później okazało dotyczyły Podlasia, w moim przypadku skupiały się na dwóch parafiach Kulesze Kościelne i Kobylin-Borzymy. Przeanalizowałem ponad 1800 dokumentów dotyczących rodzin noszących nazwisko Wnorowski z parafii Kulesze Kościelne, ponad 2100 dokumentów dotyczących rodzin noszących nazwisko Wnorowski z parafii Kobylin Borzymy. Pracowałem z księgami metrykalnymi znajdującymi się w kancelarii parafialnej w Kuleszach Kościelnych. Przejrzałem zbiory znajdujące się  w AD Kielce.

Analizując dokumenty rodziny Wnorowskich  coraz częściej spotykałem się z tym iż Pan Wnorowski żeni się z Panią Wnorowską. Z analizowanych dokumentów znam przypadek kiedy to panna Wnorowska wychodzi za Wnorowskiego, mąż umiera i wdowa ponownie wychodzi za mąż za wdowca po Wnorowskiej również Wnorowskiego. Największą trudnością najbardziej czasochłonną nie było dotarcie do interesujących mnie dokumentów rodziny Wnorowskich, ale analiza tych dokumentów pod kątem genealogii. Powtarzające się imiona, zbliżone daty urodzenia, śmierci te same imiona w tych samych miejscowościach oraz spora liczba osób noszących nazwisko Wnorowski sprawiła iż całe przedsięwzięcie stało się dość skomplikowane. Na tym etapie jestem przekonany iż niektóre rodziny Wnorowskich myliły się i nie do końca wiedziały kto jest po kim i od kogo, czy od Antoniego czy od Andrzeja, czy po tym Wnorowskim czy po tamtym, czy Walenty i Antoni to bracia rodzeni czy stryjeczni, a może tylko kuzynowie.

Przytoczę tutaj jeden przykład z XX wieku z którym prowadząc poszukiwania genealogiczne spotykałem się już kilkakrotnie . Na cmentarzu parafialnym w miejscowości Kulesze Kościelne jest mogiła Stanisławy Wnorowskiej na grobie napisano „żyła 100 lat 1863-1963”. Z informacji przekazanych przez rodzinę Wnorowskich wynikało iż Stanisława była z domu Wnorowska i że zmarła w roku 1963 w Grodzkich Starych. W księgach metrykalnych zgromadzonych w kancelarii parafii Kulesze Kościelne odszukałem akt śmierci Stanisławy w którym podano iż urodziła się 6 lutego 1867 oraz że zmarła 24 grudnia 1962 roku, była córką Józefa Wnorowskiego i Anny z Nowowiejskich (tak jest napisane w akcie śmierci).  Zapewne takie  informacje podał któryś z Wnorowskich w roku 1962, podpis Wnorowskiego widać w prawym dolnym rogu aktu śmierci.  Z dokumentów które udało mi się odszukać (siedmioro dzieci) wiem że Stanisława była żoną Wincentego Wnorowskiego ale z domu nosiła nazwisko Nowowiejska, była córką  Józefa Nowowiejskiego.  Takich przypadków, czeskich błędów w historiach rodzinnych zapewne jest więcej.

 

Rodzina Walentego Wnorowskiego i Agnieszki Grabowskej

Rodzina Walentego Wnorowskiego i Agnieszki Grabowskej

Im dalej w głąb historii rodziny Wnorowskich tym więcej jest różnych nieścisłości, które trudno wyjaśnić ze względu na brak dokumentów metrykalnych. Zatrzymam się na chwilę przy rodzinie Walentego Wnorowskiego (1734-1829) i Agnieszki Grabowskiej (1766-1818). Mam kilka dokumentów tej rodziny :

  • akt chrztu z roku 1799 córki Anieli,
  • akt małżeństwa i śmierci Stanisława Wnorowskiego syna z roku 1812 i 1868
  • akt małżeństwa syna Wojciecha Wnorowksiego z roku 1816
  • akt małżeństwa córki Franciszki Wnorowskiej z roku 1817
  • akt śmierci Agnieszki Grabowskiej żony z roku 1818
  • akt śmierci Wojciecha Wnorowskiego syna z roku 1818
  • akt śmierci Walentego Wnorowskiego z roku 1829

Z wyżej wymienionych dokumentów wynika iż rodzina Walentego Wnorowskiego i Agnieszki Grabowskiej to szlachta wylegitymowana zamieszkała we wsi Wnorach Kużelach. Znamy ich czwórkę dzieci Stanisława, Wojciecha, córki Franciszkę i Anielę. Wiemy że Walenty maż Agnieszki Grabowskiej to syn Stanisława Wnorowskiego i Konstancji (nie znamy nazwiska z domu).

Córka Franciszka Wnorowska (1792-1852) w roku 1817 wyszła za mąż a Ludwika Wnorowskiego syna Pawła Wnorowskiego i Marianny Sokołowskich z miejscowości Brzóski Gromki w parafii Wysockiej. Wojciech Wnorowski (1781-1818) w roku 1816 ożenił się z Konstancją Faszczewską córką Ignacego Faszczewskiego i Petroneli z Wnorowskich z miejscowości Wnory Stare. Stanisław Wnorowski po śmierci swojej pierwszej żony Katarzyny Grodzkiej żeni się po raz drugi w roku 1837 z Teofilą Kalinowską córką Wojciecha Kalinowksiego i Anieli z Mościckich.

Bardzo często jest tak iż najważniejsze dokumenty metrykalne z punktu widzenia rozczytywanej rodziny nie zachowały się do czasów nam współczesnych lub z jakiś innych powodów nie możemy ich odszukać wówczas pomocne są dokumenty osób trzecich czyli wujów, stryjów, kuzynów, ciotek , braci stryjecznych itd. W przypadku opisywanej rodziny Wnorowskich dokładnie tak jest.

Jednym z ciekawszych dokumentów mówiących o powiązaniach rodzinnych Walentego Wnorowskiego (1734-1829) jest akt śmierci Wojciecha  Wnorowskiego (1732-1812) jak się okazuje brata rodzonego Walentego. W dokumencie tym wymieni są z nazwiska : mama Wojciecha, Konstancja Karzewska, zięć zmarłego Walerian Pożowski (wnioskuję z tego że Wojciech miał nie znaną mi z imienia córkę), Stanisław Wnorowski synowiec zmarłego (syn Walentego).  Wszyscy zamieszkali w domu „szlachetnie urodzonego Walentego Wnorowskiego brata rodzonego pod numerem drugim we Wnorach Kużelach dotąd zamieszkały dziedzicznie z małżonką i zięciem wyżej wspomnianym”. Żoną Wojciecha była Eleonora Grabowska. Jest to jedyny dokument dotyczący Wojciecha Wnorowskiego syna Stanisława Wnorowskiego i Konstancji Karzewskiej (z tego dokumentu znamy nazwisko z domu matki Walentego Wnorowskiego) który udało mi się odszukać.

Kolejnym dokumentem jest akt chrztu Katarzyny Wnorowksiej z roku 1812. W roku tysiąc osiemset dwunastym w dniu trzynastym miesiąca listopada o godzinie czwartej po południu. Przed nami niżej podpisanym Urzędnikiem Stanu Cywilnego Gminy Kobylińskiej, Powiatu Tykocińskiego w Departamencie Łomżyńskim. Stawił się szlachetnie urodzony  Walenty po Antonim Wnorowskim liczący lat 46 w Wnorach Kużelach dziedzicznie zamieszkały, i okazał nam dziecię płci żeńskiej które urodziło się w domu jego pod numerem dwudziestym pierwszym na dniu tymże o godzinie siódmej rano, oświadczając iż jest spłodzone z niego i Mariany z Wnorowskich 24 lat mającej, jego małżonki i że życzeniem jego jest nadanie jej  imiona Katarzyna i Ludwika. Po uczynieniu powyższego oświadczenia i okazania dziecięcia w przytomności szlachetnie urodzonego Stanisława Wnorowskiego lat 25 brata stryjecznego ojca dziecięcia w Grodzkich Starych w Gminie Kuleskiej zamieszkałego, tudzież Hilarego Dmochowskiego organistego liczącego lat 34 w Kobylinie zamieszkałego. Poczem akt niniejszy urodzenia stawającym został przeczytany, przez nas i świadków podpisany, ojciec pisać nie umie. Rafał Kruszewski Urzędnik Stanu Cywilnego Gminy Kobylińskiej, Stanisław Wnorowski jako świadek, Hilary Dmochowski jako świadek.

Wspomniany w tym dokumencie Stanisław Wnorowski to syn Walentego Wnorowskiego i Agnieszki z Grabowskich, ożenił się w roku 1812 z Katarzyną Grodzką ze wsi Grodzkie Stare córką Pawła Grodzkiego i Anny z Łojewskich. Rodzina mieszkała w Grodzkich Starych. Biorąc pod uwagę to co napisano w wyżej przytoczonym dokumencie Stanisław to brat stryjeczny Walentego po Antonim Wnorowskim. Wynika z tego że Antoni Wnorowski ojciec Walentego i Walenty Wnorowski ojciec Stanisława to bracia rodzeni synowie Stanisława Wnorowskiego i Konstancji Karzewskiej.

Niestety nie wszystko jest takie oczywiste, odszukałem akt małżeństwa Walentego Wnorowskiego z 1813 roku z jego drugą żoną Marianną Sikorowską córką „…z szlachetnie urodzonych Wojciecha po Macieju Sikorowskim i Marianny z Konopków… ”. Z dokumentu jednoznacznie wynika iż Walenty jest synem Antoniego Wnorowskiego a wnukiem Andrzeja Wnorowskiego.  Zapis jest jednoznaczny Walenty to syn Antoniego wnuk Andrzeja. Trzymając się tej informacji Stanisław syn Walentego wymieniony w akcie chrztu z roku 1812 córki Walentego Katarzyny z pierwszego małżeństwa nie może być bratem stryjecznym Walentego, może być jego kuzynem.

Być może braćmi stryjecznymi są  Antoni Wnorowski ojciec Walentego i Walenty Wnorowski ojciec Stanisława.Idąc dalej braćmi rodzonymi są dziadek Walentego Andrzej Wnorowski Pławacz i Stanisław Wnorowski maż Konstancji Karzewskiej.

Nie tylko Wnorowscy mieli problemy z identyfikacją poszczególnych osób, problemy również mieli ich sąsiedzi czy chociażby proboszczowie.  Najlepszym przykładem na to o czym piszę  jest fakt iż ówcześni proboszczowie parafii rzymsko-katolickiej w Kobylinie ksiądz Rafał Kruszewski czy ksiądz Wincenty Butrymowicz w latach 1810-1825 sporządzając dokumenty (akty) metrykalne chrztów po to aby uporządkować sobie prace i ułatwić rozróżnienie osób noszących nazwisko Wnorowski opisywał w dokumentach ojca dziecięcia w ten oto sposób „Stawił się Antoni po Wojciechu wnuk Stanisława” czyli podawał nie tylko imię ojca dziecięcia ale również imię dziadka i pradziadka.  Proboszcz radził sobie w ten sposób który opisałem, ale co mieli robić sąsiedzi Wnorowskich czy sami Wnorowscy ?, jak sobie z tym  radzili ?. Odpowiedź jest prosta, używali przydomków. Analizując dokumenty metrykalne w kilku przypadkach oprócz imienia  i nazwiska podawany był przydomek zarówno jeżeli chodziło o mężczyznę jak i o kobietę. Musimy pamiętać o jednym jeżeli chodzi o przydomki, były one dziedziczne i używano ich już znacznie wcześniej, zanim powstały nazwiska, przetrwały i były używane (być może nadal są używane)  aż do XIX wieku. W dokumentach metrykalnych spotkałem się kilkoma przydomkami które tutaj przytoczę.

Jagiełka  – Mikołaj Wnorowski  z miejscowości Wnory Wypychy akt.116/1802
Jagiełka – Mikołaj Wnorowski z miejscowości Wnory Wypychy akt.3/1809
Plebańka – Marianna Wnorowska z miejscowości Wnory Kużele akt.109/1809
Tarabuch – Aniela Wnorowska z miejscowości Wnory Kużele akt.59/1812
Wcilich – Łukasz Wnorowski z miejscowości Wnory Wypychy akt.167/1811
Pławacz – Walenty Wnorowski z miejscowości Wnory Kużele akt.25/1803
Pławacz – Andrzej Wnorowski z miejscowości Wnory Kużele akt.109/1809
Pławacz – Katarzyna Wnorowska z miejscowości Wnory Kużele akt.3/1809
Pływacz – Franciszka Wnorowska z miejscowości Wnory Kużele akt.99/1809

Pamiętajmy również o tym że Wnor to również przydomek którym posługiwali się przodkowie współczesnych Wnorowskich zanim ukształtowały się nazwiska i zwyczaj posługiwania się nazwiskami. To od przydomka Wnor powstała nazwa miejscowości Wnory (dzisiejsze Stare Wnory) na Podlasiu. Opierając się o publikację Stanisława Rymuta (publikacja pt. „Nazwiska Polaków”) cytuję „Wnor (1244) potem Wnor-owic (1398) dalej Wnor-owicz (1444) a następnie Wnor-owski (1577)”.

O przydomkach jakie nosili Wnorowscy możemy dowiedzieć się z  „Herbarza” Kapicy Milewskiego (Popielec, Burzyk, Czach, Pławacz, Mąka, Nosal) oraz publikacji Aleksandra Dr. Stekerta  „Przydomki Polskie, Litewskie i Ruskie” wydaje w roku 1899 (Popiel, Pławacz, Wójcik).

W tym momencie poświęcę kilka chwil na jeden z przydomków który jak się okazało z zebranych w trakcie poszukiwań dokumentów jest związany z przodkami rodziny Wnorowskich z Warszawy.  Przydomek Pławac (Pławacz, patrz wykres genealogiczny zamieszczony powyżej) znalazłem dwa znaczenia tego słowa : pierwsze pławacz to osoba pływająca na pojazdach wodnych, drugie pławacz to osoba przeprowadzająca przez wodę, pływająca. Jakby nie było pławacz w tych dwóch znaczeniach oznaczał osobę która w jakiś sposób była związana z przeprawą przez rzekę, osobę która nadzorowała, obsługiwała przeprawę potrafiła przeprawić się przez rzekę znając miejsce przeprawy. Opierając się o publikacje Franciszka Piekosińskiego pt. „Wypisy heraldyczne z ksiąg poborowych województwa podlaskiego z roku 1581 ” pod numerem 779 znajdujemy zapis cytuję „Wnorowski Pławacz Michał dziedzic działu we Wnorach Kużelcu Piszczatach parafii Kobylańskiej herbu rola”. Ponownie zaglądając do „Herbarza” Kapicy Milewskiego w roku 1608 wymienione są rodziny Wnorowskich noszące przydomek Pławacz. „… Jakub, Jan, Piotr, Stanisław, synowie niegdyś Michała Pławacz (ten sam Michał  który został wymieniony w roku 1581), Bartłomiej syn niegdyś Józefa Pławacz, Wojciech, Grzegorz, Szymon synowie niegdyś Wawrzyńca Pławacz z Wnory Kużele”. W latach 1671-1702 proboszczem w parafii pod wezwaniem świętego Bartłomieja w Kuleszach Kościelnych był ksiądz Szymon Wnorowski Pławacz. Z tego co powyżej napisałem możemy wnioskować iż przynajmniej od roku 1581 potomkowie po Michale Wnorowskim Pływaczu są związani z miejscowością Wnory Kużele.

Opisana w tym dokumencie rodzina Walentego Wnorowskiego i Agnieszki Grabowskiej jest ostatnim pokoleniem przodków wspomnianego małżeństwa Wnorowskich z Warszawy które było związane z miejscowości Wnory Kużele i parafią Kobylin Borzymy. Kolejne pokolenia  aż do współczesności związane są z miejscowością Grodzie Stare w parafii Kulesze Kościelne.

 

 

Wyciągi z ksiąg różnych wyznań

Wyciągi z ksiąg różnych wyznań 1931-1939 Sanok

wyciągi z ksiąg różnych wyznań

Wyciąg z ksiąg urodzonych, zaślubin, zmarłych gminy Sanok

Instrukcje Biura Ewidencji, Kontroli Ruchu Ludności oraz Wyciągi z Ksiąg Różnych Wyznań 1931-1939. Zespół znajduje się w Archiwum Państwowym w Sanoku (jest to oddział Archiwum Państwowego w Rzeszowie), zanim opisze sam zespół chciałbym zatrzymać się na chwilę przy samym archiwum.  Archiwum jest wyjątkowe już pisze dlaczego. Po pierwsze nie trzeba wypełniać ręcznie w dwóch egzemplarzach rewersów. Rewers wypełnia się raz dla jednego zespołu a na nim wymienia się sygnatury które potrzebujemy, robimy to elektronicznie na aplikacji dostępnej w archiwum. Dwa, zamówiłem kopie uwierzytelnione i dostałem je tego samego dnia. Tak niewiele a jak cieszy. Bywam w różnych archiwach od 18 lat i nie zdarzyło mi się to nigdy żebym w zwykłym trybie dostał kopie uwierzytelnione tego samego dnia.  Da się ? .

Wracając do zespołu którego tytuł wymieniłem na samym początku jest on bardzo pomocny w momencie kiedy dysponujemy jedynie strzępami niesprawdzonych informacji (za mało dla USC). Pamiętajmy że księgi z lat 1931-1939 jeżeli chodzi o księgi urodzonych nadal znajdują się w zasobach lokalnego USC.  W tym przypadku w zespole znajdują się wyciągi z Urzędu Metrykalnego Izraelickiego, Urzędu Parafialnego Obrzędu Łacińskiego, Parafii Wojskowej. Wszystkie trzy wymienione urzędy dotyczą miasta Sanoka.  Osoby prowadzące akta stanu cywilnego (księgi metrykalne) były zobowiązane raz na kwartał przesyłać  sprawozdania w terminach do 15 kwietnia, do 15 lipca, do 15 października i do 15 stycznia (za ostatni kwartał roku zeszłego). W miastach takich jak Warszawa, Lublin, Łódź, Sosnowiec, Wilno, Poznań, Bydgoszcz, Katowice, Kraków, Lwów osoby odpowiedzialne przesyłają sprawozdania  do własnych biur statystycznych  co jeden tydzień. Informacje były przekazywane na specjalnych formularzach, wzór A – małżeństwa, wzór B urodzenia, wzór C zgony. Jakie informacje znajdziemy w takich wykazach.  Numer aktu w księdze, data zawarcia małżeństwa , imię i nazwisko męża i żony, miejsce faktycznego zamieszkania czyli adres, data i miejsce urodzenia, wyznanie, stan cywilny.

Wykaz aktów małżeństw – opis nagłówka

Wyciąg z metryk pospolitaków

Wyciąg z metryk pospolitaków rocznik 1899

poszukiwania genealogicze

Poszukując dokumentów rodziny Staromiewicz prowadząc poszukiwania genealogiczne przejrzałem kilka roczników wyciągów z metryk pospolitaków które znajdują się w Narodowym Archiwum w Krakowie przy ulicy Siennej 16. Księga (księgi) zawierają wyciągi z metryk chrztu (urodzin) chłopców urodzonych w tym przypadku z roku 1899. Całość została opracowana w oparciu o dorocznie składane przez urzędy parafialne, metrykalne wykazy chłopców urodzonych w konkretnym roku. Rocznik z roku 1899 został sporządzony w roku 1916 przez Magistrat stołecznego królewskiego miasta Krakowa. Na początkowej stronie wymienione są urzędy parafialne, metrykalne z Krakowa składające wyciągi :

Urzędy parafialne/metrykalne :

  • św. Krzyża
  • św. Anny
  • św. Michała
  • św. Wacława
  • św. Floriana
  • kapelanii św. Łazarza
  • św. Norberta (greko-katolicy)
  • św. Szczepana
  • ewangelickiej
  • urząd metrykalny izraelicki w Krakowie
  • urząd metrykalny izraelicki w Podgórzu
  • Bożego Ciała
  • Najświętszej Marii Panny
  • Wszystkich Świętych
  • św. Mikołaja
  • św. Salwatora
  • św. Józefa na Podgórzu

Zebrane informacje opracowane są w formie tabelarycznej, nagłówek tabeli poniżej.

poszukiwania genealogicze

Sala czy Sali

Sala czy Sali – Nowa Słupia

Z nazwiskiem Sala spotkałem się prowadząc poszukiwania genealogiczne w parafii Słupia Nowa, w księgach metrykalnych tej parafii znajduje się całkiem sporo dokumentów dotyczących rodzin noszących nazwisko Sala. Księgi przestudiowałem do roku 1810. Niby wszystko jest jasne Sala tylko cztery litery,  ale no właśnie. W roku 1812 znalazłem akt małżeństwa niejakiego Błażeja Sali (Sala w dopełniaczu) czytamy w nim „… stawił się Błażej Sala lat dwadzieścia trzy mający, według metryki wyjętej z ksiąg kościoła Starosłupskiego, pod dniem osiemnastym października roku bieżącego, urodzony w Skorzynie i tam zamieszkały w domu rodzicielskim w asystencji ojca swego Mateusza Polaka czyli zwanego inaczej Sali” . To że na Mateusza Polaka z jakiś powodów wołano Sali normalna sprawa ale Błażej nosi nazwisko Sala. Dlaczego ?

Sala czy Sali

Analizując dokumenty wiem że w parafii Słupia Nowa na początku XIX wieku było co najmniej kilka rodzin noszących nazwisko Sala.  Mieszkańcy tej parafii, urzędnicy czytaj tutejszy proboszcz na co dzień znali, kojarzyli nazwisko Sala z konkretnymi osobami, sąsiadami, krewnymi, znajomymi. Natomiast przydomek Sali którego używano powszechnie wobec Mateusza Polaka kojarzono identyfikowano tylko z nim samym. Przypuszczam iż niewiele osób łącznie z ówczesnym proboszczem  wiedziało że Mateusz na którego powszechnie wołano Sali nosi nazwisko Polak.  Proboszcz w akcie małżeństwa z roku 1812  nie przypadkowo zaznaczył że Mateusz ojciec Błażeja nosi przydomek Sali (nie Sala).  Chciałby jeszcze zwrócić uwagę na to że odmiana  przydomka czy nazwiska Sali w języku polskim jest dość kłopotliwa. Dodatkową sprawą która według mnie miała również wpływ na zmianę formy przydomka Sali na nazwisko Sala to fakt iż na terenie ówczesnej parafii w Nowej Słupi mieszkały rodziny noszące nazwisko Sala.  W dokumentach metrykalnych zwłaszcza w aktach małżeństwa nazwisko ojca  oblubieńca w przypadku nazwiska Sala podawano w dopełniaczu czyli Sali  np. „…syn Andrzeja Sali…” Zapewne na co dzień również używano formy nazwiska Sala w dopełniaczu czyli  Sali w kontekście „…idę do Sali…”, „…pożyczyłem od Sali… ” itp. Pytanie, czy czasem w ten sam sposób lub bardzo zbliżony w XVII czy XVIII  wieku na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej nie powstała forma nazwiska Sala  z przydomka, przezwiska Sali?. Słyszałem o katalońskim czy niemieckim pochodzeniu nazwiska Sala ale w tym akurat przypadku który opisałem nazwisko Sala powstało z przydomka, przezwiska Sali niedaleko Łysej Góry.

Ćmielowskie księgi Moniewskiego

Ćmielowskie księgi  Jerzego Moniewskiego.

Liber Babtisatorum

Liber Babtisatorum Ćmielów

Prowadząc poszukiwania genealogiczne, zbierając informacje o rodzinach które w przeszłości  były związane z parafią w Ćmielowie, będąc w samym Ćmielowie od różnych osób począwszy od mieszkańców po proboszczów parafii w Ćmielowie słyszałem kilka różnych wersji historii o skradzionych, zaginionych księgach metrykalnych z tejże parafii.  Każda z tych opowieści kończyła się tym samym księgi zostały skradzione , zaginęły i nikt nie wie gdzie się obecnie znajdują i czy w ogóle jeszcze istnieją. Kradzieży dokonano na przełomie 1997/1998 roku w momencie odnawiania polichromii kościoła.  Generalnie ciężko ustalić jakie księgi wówczas skradziono, czy skradziono wszystkie księgi czy tylko ich część

 

Biorąc do ręki  pierwszy raz publikację Jerzego Moniewskiego nie miałem pojęcia co tak naprawdę ona zawiera. Publikacja to może nie właściwe słowo, tak naprawdę są to kopie ćmielowskich  ksiąg metrykalnych rozbudowane o różnego rodzaju indeksy, zestawienia, informacje, tłumaczenia, opisy, grafiki. Tak jak dawniej kopiowano księgi ręcznie tak Jerzy Moniewski w latach 1975-2000 skopiował księgi metrykalne znajdujące się w kancelarii parafialnej w Ćmielowie i wydał je drukiem. Zostały skopiowane i wydane najstarsze księgi metrykalne obejmujące lata 1601-1825, księgi w formie tabelarycznej czyli te z początku XIX wieku zostały zmodyfikowane na potrzeby wydruku. Księgi chrztów posiadają numerację zaczynająca się od B1-B10, księgi małżeństw posiadają numeracje od C1-C7 a księgi zgonów posiadają numerację od M1-M5 . Całość obejmuje 22 pozycje. Księgi zawierające  informacje o chrztach, małżeństwach i zgonach zostały rozdzielone na trzy części np. księga metrykalna z lat 1719-1739 tzw. dudka cytuje „Księga ma wymiary kartek 31,5×10 cm papieru czerpanego o różnej gramaturze, pierwotnie białego… ” została wydana w trzech oddzielnych częściach czyli B4 (Liber Baptisatorum)1719-1739, C4 (Liber Coniugatorum) 1719-1738, M2 (Liber Mortuorum) 1719-1739.

Jerzy Moniewski zamieścił również informacje o skradzionych księgach na przełomie lat 1997/1998, po analizie tych informacji według mnie skradziono wówczas następujące księgi :

-Księgi metrykalne  z lat 1601-1667 UMZ
-Księgę metrykalną z lat 1667-1699 UM
-Księgę metrykalną  z lat 1695-1719 UMZ
-Księgę metrykalną z lat 1719-1739 UMZ

Wiem z praktyki że zbiór ksiąg metrykalnych znajdujących się w kancelarii parafialnej w Ćmielowie z wieku XIX nie jest kompletny. Brakuje kilku pozycji, czy brakujące księgi z XIX wielu również skradziono na przełomie lat 1997/1998?, być może tak.